بسیاری از ما روزانه در بخشهای مختلفی از جامعه با بی مهری ها و ناملایماتی روبرو می شویم که ناشی از خودخواهی ، حق کشی و یا نا آگاهی دیگران است. اما تا بحال به این فکر کرده ایم که چقدر از این سودجویی ها که ممکن است به تضییع حق ما منجر شود بواسطه عدم آگاهی ما از حقوق شهروندی و یا قانون بوده است که به تعدادی این اجازه را می دهد تا به ما و دیگر افراد مثل ما اجحاف کنند؟
برای مثال داستانی را که در شبکه های مجازی خواندم ذکر میکنم و جدای از این موضوع که این داستان واقعی است یا مجازی از خوانندگان محترم خواهش می کنم تا اندکی به موضوع ذکر شده بیندیشند. شاید که دفاع از حقوق خود را سرلوحه زندگی قرار دهیم و از بی قانونی حمایت نکنیم تا همه در جامعه ای سالم و قانون مند راحتتر زندگی کنیم:
ﻣﻨﺸﯽ ﮔﻔﺖ: " ﮐﺎﺭﺕﺧﻮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ، ۶٠ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﺑﺮ ﺑﺎﻧﮏ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ!"
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﺎﺑﺮﺑﺎﻧﮏ ﺗﺎ ﻣﻄﺐ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ: "ﭼﺮﺍ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘُوﺰ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ؟"
ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻨﺸﯽ ﮔﻔﺖ: "ﺧﻮﺩﺕ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﭙﺮﺱ!"
ﮔﻔﺘﻢ: "ﻻﺑﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ! ﺍﯾﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﮕﺮ ﺑﻮﺭﺩ ﺗﺨﺼﺼﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ؟ ﺁﻧﺠﺎ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﺪﺍﺩه اﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺮﯾﺾﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮐﻨﺪ؟ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﻣﮕﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟!"
ﻓﻀﺎ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺷﺪ. ﺟﻨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﺐ ﺁﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: "ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﯾﺰﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ! ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ."
ﻣﻦ ﻧﺮﻓﺘﻢ. ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﺍﺵ ﮔﻔﺖ: "ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻧﺮﻭﺩ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﻔﺮﺳﺖ."
ﭘﻨﺞ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ، ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﯿﻘﻪ!!!
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﭼﻨﺪﺗﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﺾﻫﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: "ﺑﺨﺪﺍ ﺣﺎﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺮﻭﯾﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭید ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﯿﻢ."
ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍَﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ!!!
ﻫﯿﭽﮑﺴﯽ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﮑﺮﺩ!!!
ﺣﺲ ﺑﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ. ﺣﺲ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ: "ﺭﺿﺎ؛ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﯽ ﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯽﺯﻧﯽ؟ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﯾﮑﯽﺷﺎﻥ ﺣتی ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ."
ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ...