یک شرکت ارائه دهنده اینترنت (ISP) در مالزی اعلام کرد که به کاربران خود پهنای باند با خطوط پر سرعت ۲۲۴ مگابیت برثانیه را با قیمت تنها یک و پنجاه و هشت صدم دلار در ماه ( حدود ۱۵۰۰ تومان ) عرضه می کند. این ISP برای اجرای پروژه این فناوری که BPL نام دارد ۱۴ میلیون دلار هزینه کرده و قرار است ۴۰۰ هزار مسجد و ۶۰ میلیون کاربر را در سراسر مالزی به خطوط پر سرعت این پهنای باند مجهز کند. با اجرای این پروژه مالزی اولین کشوری خواهد شد که به بیشترین تعداد کاربر این خدمات را عرضه می کند.
در حقیقت در حال حاضر گوگل در تکزاس به حدود دو میلیون کاربر پهنای باند با این سرعت را ارائه می کند و در سال ۲۰۰۷ نیز پروژه Corinex BPL محصول IBM در آمریکا اینترنت با سرعت ۲۲۴ مگابیت بر ثانیه را در اختیار حدود ۱۵ میلیون کاربر گذاشت . یک محاسبه ساده ریاضی درباره اینترنت پر سرعت مالزی با ایران بیانگر این اعداد است :
سرعت اینترنت پر سرعت مالزی : ۲۲۴ مگابیت ضرب در ۱۰۲۴ کیلو بیت = ۲۲۹۳۷۶ کیلو بیت سرعت اینترنت پر سرعت ایران : ۱۲۸ کیلو بیت
نسبت اینترنت پر سرعت مالزی به ایران : ۱۷۹۲ برابر
قیمت اینترنت پر سرعت ایران : هر ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه به طور متوسط ۱۵۰۰۰ تومان
قیمت اینترنت پر سرعت مالزی : هر ۲۲۹۳۷۶ کیلو بیت در ثانیه معادل تقریب ۱۵۰۰ تومان
مقایسه قیمت اینترنت پر سرعت مالزی نسبت به ایران : حدود ۹ ریال در هر ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه
به این ترتیب می توان نتیجه گرفت قیمت اینترنت پر سرعت ایران حداقل ۱۶ هزار برابر اینترنت پر سرعت مالزی است. مقایسه ایران و کره جنوبی چند وقت پیش خبری در روزنامه خراسان منتشر شد مبنی بر اینکه سرعت اینترنت رایگان کره جنوبی حدود ۵٠٠ برابر اینترنت پولی در ایران است .
پیش از آن نیز خبر دیگری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر اینکه یک پیرزن سوئدی رکورد اتصال به اینترنت را با سرعت ۴٠ گیگابیت در ثانیه شکست!
برای کاربران ایرانی که تعداد آنها ۱۸ میلیون نفر است و به تنهایی ۵۳ درصد کاربران اینترنت خاورمیانه را تشکیل می دهند شنیدن چنین خبرهایی مثل رویا و آرزو است. چرا که اکثریت قریب به اتفاق این کاربران با خطوط دایال آپ و با سرعت کمتر از ۵۶ کیلو بیت در ثانیه به اینترنت متصل می شوند و تصور می کنند اینترنت یعنی همین! سرعت قانونی اینترنت ( درست مثل سرعت مجاز در خیابانها ! )
مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه برای کاربران خانگی است و بیشتر از آن برای سلامتی شان ضرر دارد و مطابق آمار رسمی در سال ٢٠٠٧ تنها ۴۶۵هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از کاربران ایرانی به این نوع از اینترنت کذایی پرسرعت دسترسی داشته اند در حالی که قرار بوده این رقم در سال مذکور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد ، همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پایان سال ٨٨ (پایان این برنامه) تعداد پورت های فعال ADSL به ۵/١ میلیون پورت برسد .
بر این اساس ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت در ایران فقط0.01درصد است. البته تعریف اینترنت پرسرعت نیز در ایران و جهان متفاوت است چرا که حتی سرعت خطوط ADSLدر دنیا تا ٢ مگابیت در ثانیه است! کیفیت اینترنت ایرانی کشورهای توسعه یافته ای مانند فرانسه اینترنت را با سرعت ٣٠ مگابیت بر ثانیه و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابیت بر ثانیه، در اختیار کلیه کاربران خانگی قرار داده اند. همچنین طبق برنامه ای که در سنگاپور تدوین شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر کاربر خانگی یک گیگا بیت در ثانیه پهنای باند اختصاص یابد.
تازه این فقط آمار روی کاغذ است و قطعی های اینترنت و اختلالات کیفی آن در ایران خود حدیث مفصلی است به طوری که ١٩٠ بار قطعی در برخی مسیرهای شبکه ملی فیبر نوری طی یک سال در مجموع ٧٠ هزار دقیقه قطعی در شبکه زیرساخت ایجاد کرد که عملا امکان برقراری ارتباطات در شبکه بین المللی و بین شهری کشور را به میزان ٩۵٧ میلیون و ۶۵٠ هزار کانال/ دقیقه از شرکت ارتباطات زیر ساخت سلب کرد . قیمت ۵۰ برابریمقایسه قیمت اینترنت در ایران با سایر کشورها نیز بیان کننده تفاوتهای محسوس در این زمینه است .
در حالی که قیمت اینترنت ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه ای ایران بین ۱۰ تا ۲۰ هزار تومان در ماه هزینه دارد قیمت اینترنت ۲۲۴ مگابیت برثانیه ای مالزی تنها حدود ۱۵۰۰ تومان در ماه تعیین شده است . گزارش ها حاکی از آن است که مثلا قیمت یک سرویس۲۵۶K در ایران تقریبا ۲ برابر امارات، ۳ برابر مصر و ۱۲ برابر ترکیه است!
در قیمتهای خرده فروشی، هزینه پهنای باند در ایران تا بیش از ۵۰ برابر قیمت جهانی می‌رسد. اینترنت رایگان در عربستان، خبرگزاری عرب‌نیوز چندی پیش خبر داد از این پس تمام ساکنان شهر ریاض می‌توانند به صورت رایگان و از طریق خطوط Wi-Fi به‌اینترنت متصل شوند و طرح گسترش خطوط Wi-Fi از مدتی قبل در عربستان آغاز شده و اکنون مقامات دولتی این کشور می‌کوشند هرچه سریع‌تر دیگر شهر‌های خود را به این امکانات مجهز کنند.
اینترنت رایگان به دانشگاهها نرسید: صحبت از اینترنت رایگان در ایران بیشتر به یک لطیفه شبیه است و حتی دستور صریح رییس جمهور مبنی بر ارایه اینترنت رایگان به دانشگاهها در مهر ماه سال ۱۳۸۶ تا کنون اجرا نشده و دو وزارت فخیم علوم ، تحقیقات و فناوری و ارتباطات و فناروی اطلاعات هنوز نتوانسته اند چنین طرحی را به مرحله اجرا درآورند.
همه اینها در حالی صورت می گیرد که قرار است ایران در افق ۱۴۰۴ به مقام اول علمی و فناوری منطقه آسیای جنوب غربی دست پیدا کند .جالب است بدانید که در مرکز تهران و درست در بخشی از حاشیه خیابان انقلاب که قرار بود یکی از واحدهای دانشگاه جامع علمی کاربردی از اینترنت پر سرعت استفاده کند مشخص شد که هیچ شرکتی در این منطقه پوشش اینترنت ADSL ندارد . وقتی وضعیت تهران این چنین است می شود وضعیت سایر نقاط کشور را حدس زد .
بینش آنالوگبه نظر می رسد مشکل اصلی در خصوص حرکت لاک پشتی اینترنت پر سرعت در ایران نه مشکلات فنی که نحوه نگرش و بینش مدیران فناوری اطلاعات در کشور باشد مثلا محمد سلیمانی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران معتقد است « کاهش پهنای باند برای مشتریان خانگی مشکلی ایجاد نمی کند چراکه با بررسی های انجام شده کاربران خانگی نیازی به بیشتر از این رقم ندارند » هیچ کارشناس یا خبرنگاری از جناب وزیر سوال نکرده که چنین نتیجه گیری صریحی بر مبنای کدام کار تحقیقاتی و پژوهشی صورت گرفته و محدودیت زمانی این تصمیم کجا خواهد بود ؟ آیا تا ابد کاربران خانگی ایران نیازی به بیشتر از این رقم نخواهند داشت ؟ و این سوال که کاربران خانگی مالزی (که یک کشور اسلامی و در حال توسعه شبیه ایران نیز هست و در خیلی از مواقع به عنوان الگوی ایران نیز مطرح می شود ) چه نیازی به اینترنت ۲۲۴ مگابیت برثانیه دارند که قرار است با قیمت ۱۵۰۰ تومان در ماه به آنها واگذار شود ؟
راهکار کاهش هزینه اینترنت پر سرعتبه گفته علی مولوی کارشناس فناوری اطلاعات هزینه اینترنت در کشور ما نسبت به میزان درآمد سرانه اشخاص ، بالاست و همین امر موجب جلوگیری از گسترش این سرویس در ایران شده است و بالطبع باعث شده در رابطه با میزان دسترسی به اینترنت ، رتبه مناسبی در جهان نداشته باشیم ! اما مهمترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISP ها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات و یا ICP ها تامین می شود . در قیمتهای خرده فروشی ، هزینه پهنای باند تا بیش از ۵۰ برابر قیمت جهانی است . البته نباید منکر هزینه های انتقال پهنای باند به داخل کشور و تقسیم آن در کل کشور شد ، اما با توجه به قیمتهای کشورهای دیگر ، به نظر نمی رسد سطح هزینه ها در این حد بالا باشد !
در صورتی که دولت قصد دارد میزان دسترسی به اینترنت در کشور را بالا ببرد ، شاید ساده ترین راه حل ، کاهش هزینه های پهنای باند باشد، چراکه در حال حاضر شرکت فناوری اطلاعات به عنوان بزرگترین فراهم کننده پهنای باند کشور، یک شرکت کاملا دولتی است. شاید بتوان به سادگی با تعیین حاشیه سود ۲۰درصد برای این شرکت ، قیمت پهنای باند اینترنتی را تا حد زیادی کاهش داد! مساله مهم دیگری که در هزینه نهایی اینترنت برای کاربر نهایی تاثیر گذار است هزینه بالای پخش می باشد .
در حال حاضر بیشتر از ۴۰درصد هزینه اینترنت به جیب عاملان پخش می رود که رقم بسیار بالایی است. با راه اندازی سرویس IN در تهران به عنوان بزرگترین بازار مشترکان اینترنتی، امید می رفت که دست واسطه ها از این بازار کوتاه شده و قیمت اینترنت کاسته شود، اما متاسفانه شرکت مخابرات استان تهران، جای واسطه ها را گرفت و حدود ۳۰ درصد از هزینه های دریافتی را بابت ارائه سرویس هوشمند از ISP ها دریافت می کند! در حال حاضر قیمت یک ساعت اینترنت پر سرعت از طریق شبکه هوشمند، ساعتی ۳۰۰ تومان است که از این میزان به ازای هر ساعت ۹۰ تومان برای استفاده از سرویس هوشمند هزینه می شود. جالب اینجاست که ارائه این سرویس هزینه ثابتی برای شرکت مخابرات دارد و به نظر نمی رسد هزینه آن با قیمت خدمات ارائه شده تغییری داشته باشد!
به هر شکل به نظر می رسد در صورتی که مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات عزم جدی برای کاهش قیمت اینترنت در ایران دارند ، باید در وهله اول نظام تعرفه‌ای سرویس های ارائه شده توسط شرکتهای زیر مجموعه را کنترل و تعدیل کنند و اندکی از سودهای سرشار این شرکتها بکاهند.
واقغا جای تاسف داره که این همه دزد داریم فقط مردم رو میچاپن اونم اینترنتی که 1 ریال هم ارزش نداره ما هیچ وقت با این وضع پیش رفت نمیکنیم
این همه منابع خدای متعال به ما داده ولی اصلا بلد نیستیم استفاده کنیم فقط ادعا میکنیم همه چیز افتاده دست دلالهای اشغال عوضی نفهم